Naturalność jest także pozą, i to jedną z tych, jakie ...

 Metaforyczny ciężar spadł mu z alegorycznego serca.

 W kosztowaniu własnego szczęścia zawsze jest jakiś cień egoizmu.

 Milczenie to przyjaciel, który nigdy nie zdradza.

 I pamiętaj: bądź grzeczna tylko wtedy, gdy jest to lepsze od bycia niegrzeczną.

 Krzyczę od lat, ale nikt mnie nie usłyszał.

 Lepiej spłonąć niż zwiędnąć.

 Wszystkiego, co dobre, człowiek się uczy.

 Żyjemy długo, bardzo długo i pracowicie, w przerwach pomiędzy intensywnymi momentami największego smutku – i także największej radości, żyjemy w ekstatycznych momentach,
lecz pomiędzy nimi trwają epickie przerwy.
W życiu najwięcej jest właśnie tych przerw, które, spragnione może następnej epifanii, lękające się następnej klęski, rozpościerają się między wielkimi i rzadkimi momentami jak łagodny płaskowyż, w wysokich górach. Póki znajdujemy się na płaskowyżu nie umiemy nigdy zgadnąć, co jeszcze się wydarzy, co przyniesie następne gwałtowne uderzenie życia. Nieraz myślimy, że nic się już nie wydarzy, że smutek nigdy się nie skończy. Ale na ogół mylimy się – zawsze przychodzi następny wstrząs,
czasem też następna radość. Zawsze przychodzi
kolejny rozdział, a w nim ukryte skarby –
żyjemy w chwili i w trwaniu.

 Moje serce wali tak głośno, że jestem pewna , iż mogę je usłyszeć.

 Poryczeć się jak dziecko jest dobrze.