Jest coś więcej niż świat do zdobycia.

 Zostawił po sobie dziurę we wszechświecie, przez którą jak płynna smoła wlewała się ciemność.

 Można zabijać z sercu. Po prostu przestać kogoś kochać. I wtedy ten ktoś umiera.

 Boję się zapomnienia - wyznał bez chwili wahania - Boję się tego jak ślepiec ciemności.

 Coś mnie gryzło, możliwe, że sumienie.

 Tylko ludzie pozbawieni celu są nieszczęśliwi.

 "Jak żyjesz, Kochana?
Jak żyjesz
wśród coraz zimniejszych ścian
ulatnia się z nich wilgotna
woń naszych ciał
Czy Ci nie chłodno?
Jak zasypiasz
nie na mojej
piersi
nieopleciona gałęziami
moich rąk, moich nóg
kto poprawi
opadającą rękę – nim zemdleje
Jak wracasz z niespokojnych snów
bez pocałunków, które jeszcze się śnią
a już budzą
każde włókienko Twego ciała
każdą żyłkę
Jak wędrujesz labiryntem głuchych ulic
nie trzymając się mojej ręki
Jak wchodzisz po zmęczonych schodach
Jak żyjesz kochana
beze mnie?
Dlaczego żyjesz?"

 Kiedyś powiedziała mi, że kluczem do szczęścia są marzenia, które można zrealizować...

 Niektórzy (...) stawiają się nie wtedy, kiedy trzeba.

 Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego.

 Wszyscy są zbyt zajęci zapominaniem o własnych chwilach wstydu, by pamiętać o twoich.