(...) Ludzie noszą w sobie bardzo widoczny strach. Nerwice, depresje, nałogi świadczą o tym, że wielu z nas czuje podskórnie, że przez lata zgromadzili w sobie kwas, który teraz zaczyna się ulewać.
Wszystkiego, co dobre, człowiek się uczy.
Najważniejsze są
wspomnienia. Kiedy
nie zostaje już nic,
wspomnienia wciąż
żyją.
Młodym łatwo potępiać, bo nie mieli jeszcze czasu splamić się złem.
Należy spodziewać się tego,
co najlepsze: zło przyjdzie samo.
Ludzie, których kochamy, są często również tymi, których najbardziej nienawidzimy.
Na całym świecie ty jesteś tą, którą kocham najbardziej.
Jeden dzień wesele, całe życie bieda.
... jak lalka, która boi się oddychać, boi się żyć...
Kocham cię tak, jak umiem, ale z pewnością nie tak, jak na to zasługujesz.
Nie ma nic równie smutnego, jak niechciane książki. Przypominają złamane serca.
