Na dworze bambus przesiewa wiatr z odwiecznym, smutnym szumem.

 Bo być matką to nie tylko urodzić dziecko. To także uczestniczyć w jego życiu.

 Nikt nie powinien marznąć, nie głodując.

 Rano nad wodą wszystko człowieka cieszy, gdyż dzień mu jeszcze nie spowszedniał i nikt mu go jeszcze nie zdążył zatruć.

 Wszak tylko poprzez formę uświadamiamy sobie pustkę.

 Przyjdź i już więcej nie odchodź...

 Wielki człowiek jest jak orzeł; im wyżej się wznosi, tym mniej jest widziany, ukarany za swą wielkość samotnością duszy.

 Po innych bowiem ludziach, w ogóle po świecie zewnętrznym, nie należy w żadnym wypadku oczekiwać zbyt wiele.

 A może szczęście to jest coś, do czego możemy
tylko dążyć. I możemy właściwie nigdy go nie osiągnąć.
Choćby nie wiem co.

 Nadzieja też jest formą oporu, i to najmocniejszą.

 Złość to wiatr, który gasi świecę rozumu.