Metaforyczny ciężar spadł mu z alegorycznego serca.

 Duszy nie da się rozdzielić na dwoje i dwóch dusz nie da się połączyć w jedną. Dusza jest jednostką niepodzielną czyli monadą.

 Budząc się rano, pomyśl jaki to wspaniały skarb żyć, oddychać i móc się radować.

 ,,Straciłem kontrolę” oznacza w istocie: „Nie chcę się przyznać, że jestem zdolny do czegoś takiego”. To zwykłe kłamstwo.

 Zazdrość to podatek, jaki się płaci od sukcesu.

 W jej sercu i umyśle było zbyt dużo kogoś innego, żeby zostało miejsce dla mnie.

 Gdyby każdy z tych słoików był wielkim diamentem, Sam i tak wolałby nutellę.

 Znam idealne lekarstwo na ból gardła: poderżnąć je.

 Życie, które nie jest ciągłym wyzwaniem, jest niczym.

 Samemu idzie się szybciej, ale we dwoje dociera dalej.

 Bezpieczeństwo daje w nagrodę niemoc.