Ludzie nie umieją myśleć, Castor. Jedynie myślą, że myślą.

 Nic tak człowieka nie rujnuje jak brak wiary w siebie.

 Siedzę tu każdego poranka i marzę o wylaniu mojej kawy na wszystkie ulice, żeby wreszcie się obudziły.

 Kto się rozczarowuje wolnością, ten ją zdradza i sam sobie wystawia świadectwo skretynienia.

 Większość ludzi wolała by umrzeć, niż myśleć. I tak zresztą robią.

 Nadziei nie ma tylko dla tych, którzy dobrowolnie z niej rezygnują.

 Ludzie nie pragną nieśmiertelności - podjąłem po chwili. - Nie chcą tylko, po prostu, umierać. Chcą żyć, profesorze Decantor. Chcą czuć ziemię pod nogami, widzieć chmury nad głową, kochać innych ludzi, być z nimi i myśleć o tym. Nic więcej.

 Boimy się tego, co najbardziej jest do nas podobne.

 Bo choć zapomniał o nas świat, mokrzy od stóp do głów nie tracimy nadziei.

 Kto się czyni barankiem, tego wilk zje.

 Nikt przy zdrowych zmysłach nie zabija człowieka, który wie gdzie schowano tony złota.