Jeśli jesteś nie kochany i zapomniany, bądź przynajmniej rozsądny.

 Pytasz, dlaczego płaczę? Nie pytaj. Popatrz w moje oczy. A jeśli zobaczysz tam siebie, po prostu odejdź.

 Nie hoduj w sobie więcej, niż możesz połknąć:
miłości, uniesień czy nienawiści.

 Doskonała rozpusta wymaga doskonałego odprężenia.

 Największe poświęcenie to życie za życie.

 Trzeba żyć dalej, przestać żałować tego, co mogło być i skupić się na tym, co się ma.

 Wiem, wiem, to trudne, jednako trzeba wziąć się w garść, żeby żyć, choć nie ma po co.

 Nie wolno niczego, co ważne, odkładać na później.

 Spadając w drżącą pustkę wyciągam do ciebie dłoń zatracam się w zimnym żalu czy ta krucha miłość jest sposobem by powiedzieć żegnaj.

 Ani słowa. Jeśli panu się wydaje, że jest pan jedynym, któremu doskwiera ból istnienia, to się pan myli.

 WRÓBLE ZNÓW FRUWAJĄ