Pan Bóg ma zawsze szanse w ciężkich czasach.

 Nie to ważne, jaki jest twój los, ale to, jak go przyjmiesz!

 Kryzys wieku średniego jest dlatego, że dotarłeś na szczyt drabiny i widzisz, że była ona oparta o niewłaściwą ścianę.

 Mogę powiedzieć: z czasem człowiek przyzwyczaja się nawet do cudów.

 Jesteśmy tym bogatsi im więcej rzeczy zbędnych zdołamy odrzucić.

 Młodzież zawsze się buntuje, to naturalne. Sprzeciwiają się temu, co stare, burzą to, co zastali, chcą budować nowe. Chcą zmienić oblicze świata.

 Są takie osoby, o których wiesz, po prostu masz przeczucie, że zostaną z Tobą na zawsze. Czasem znikają na jakiś czas, ale więź pozostaje i wraca się do siebie, jakby nigdy nic się nie zdarzyło, jakby czas stanął w miejscu. Zaczynasz rozmawiać i czujesz, jakbyście się widzieli wczoraj.

 Najpierw musi się wszystko zawalić, żeby człowiek mógł zobaczyć, co jest słuszne, a co nie.

 I lubię nocą słuchać gwiazd. Są jak pięćset milionów dzwoneczków.

 Staliśmy się dziś sławni. Jutro pozostaniemy legendą.

 “ [...] brakuje mi w łóżku mężczyzny. Żeby móc się do niego przytulić, żeby osłonił mnie przez tym dorosłym życiem, żeby się porozkoszować ciepłem drugiej osoby. Żeby się z nim kochać i wiedzieć, że stoi za tym fascynacja jakaś, jakieś uczucie. ”