Już naprawdę nie ma nic oprócz tuczarni i kościołów.

 Kto nie kocha,nie musi się obawiać utraty

 Wiedza bowiem przynosi ból.

 Kto czyta książki, żyje podwójnie.

 Ja nie dla ludzi chcę być kimś. Chcę być kimś dla siebie.

 Wokół same bloki -
tu jak labirynt niespełnionych snów.

 Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci - zapomną. Nie łudźmy się, przyjacielu, ludzie pogrzebią nas w pamięci równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc.

 To, że ktoś jest moim przyjacielem, nie wyklucza, że popełnia głupstwa.

 Oboje dotknięci byli światłem, rozdzieleni wąskimi drzwiami, w których trwał mrok.

 Dopiero gdy wiesz, że ktoś z łatwością może cię opuścić, doceniasz, gdy zostanie.

 Gromadź informacje za pomocą wszystkich zmysłów.