To przerażające, że zespół rezygnacji i braku wiary w siebie ...

 Są w życiu takie chwile, gdy człowiek marzy tylko o tym, by zwinąć się na podłodze w kłębek, zakryć oczy rękami i siłą woli odegnać od siebie skutki własnej głupoty.

 Żyjemy długo, bardzo długo i pracowicie, w przerwach pomiędzy intensywnymi momentami największego smutku – i także największej radości, żyjemy w ekstatycznych momentach,
lecz pomiędzy nimi trwają epickie przerwy.
W życiu najwięcej jest właśnie tych przerw, które, spragnione może następnej epifanii, lękające się następnej klęski, rozpościerają się między wielkimi i rzadkimi momentami jak łagodny płaskowyż, w wysokich górach. Póki znajdujemy się na płaskowyżu nie umiemy nigdy zgadnąć, co jeszcze się wydarzy, co przyniesie następne gwałtowne uderzenie życia. Nieraz myślimy, że nic się już nie wydarzy, że smutek nigdy się nie skończy. Ale na ogół mylimy się – zawsze przychodzi następny wstrząs,
czasem też następna radość. Zawsze przychodzi
kolejny rozdział, a w nim ukryte skarby –
żyjemy w chwili i w trwaniu.

 Musisz przyznać, że trzymanie się życia to prawdziwe hobby. Tak już jest.

  To dobre marzenie. Proste.
Proste marzenia są najlepsze.

 Nigdy, nigdy, przenigdy się nie zakocham! Jeśli kochasz ludzi, oni Cię zabijają!

 Jeśli postępujesz dobrze, to często dlatego, że ktoś inny postępuje źle.

 Serce przestaje boleć, jak je zająć kimś innym albo książki czytać.

 Lepiej nie mówić nic, niż mówić o niczym.

 Tym, co nas oddala od innych, nie jest to, co o nich wiemy, ale to, czego im nie mówimy.

 W większości wypadków im dziwniejsza wydaje się sprawa, tym banalniejsze rozwiązanie.