Dzięki gwiazdom czułam się jak normalny człowiek.

 "Jak żyjesz, Kochana?
Jak żyjesz
wśród coraz zimniejszych ścian
ulatnia się z nich wilgotna
woń naszych ciał
Czy Ci nie chłodno?
Jak zasypiasz
nie na mojej
piersi
nieopleciona gałęziami
moich rąk, moich nóg
kto poprawi
opadającą rękę – nim zemdleje
Jak wracasz z niespokojnych snów
bez pocałunków, które jeszcze się śnią
a już budzą
każde włókienko Twego ciała
każdą żyłkę
Jak wędrujesz labiryntem głuchych ulic
nie trzymając się mojej ręki
Jak wchodzisz po zmęczonych schodach
Jak żyjesz kochana
beze mnie?
Dlaczego żyjesz?"

 Ludzie myślą, że ból zależy od siły kopniaka.
Ale sekret nie w tym, jak mocno kopniesz, lecz gdzie.

 Mowa jest srebrem, a milczenie złotem.

 Najbardziej satysfakcjonująca nagroda - mówiła - to ta, na którą musisz czekać.

 Łatwe jest zejście do piekieł.

 Nasze dusze są jednakowe, niezależnie od tego, co w nich tkwi.

 Jesteśmy pionkami w jego grze. W grze, której reguł nie znamy.

 (...) a potem przyszła cisza, wielka cisza i zrozumiałem, że to w niej jest ukryte szczęście, za którym ludzie tak gonią

 Chęć i potrzeba to dwie różne rzeczy.

 Jeśli potrafisz śmiać się z siebie: to najlepszy dowód, że masz poczucie humoru.