Ciesz się życiem, dopóki trwa.

 Czasem trzeba
obejrzeć się za siebie,
by zrozumieć to, co niesie przyszłość.

 Nawet najmniejsza osoba zmienić może bieg dziejów...

 Nawet trudna prawda nie jest aż tak trudna jak łatwe kłamstwo.

 Człowiek powinien być nieskrępowany, lecz nie wyrzucony poza nawias, wolny, lecz nie zagubiony, kochany, lecz nie zacałowany na śmierć. Ale jak to wszystko wypośrodkować?

 Już w chwili narodzin nosimy w sobie nieuchronność odejścia.
Wszystko musi kiedyś przeminąć, zakończyć się, zniknąć bezpowrotnie, albo przejść do innego wymiaru, nieosiągalnego dla nas, pozostających w tym samym miejscu...
Tak, ale Anna była kimś stałym w niestałości świata, nieprzemijającym światłem w szarym dniu, radością, która nie jest tylko przebrzmiałą muzyką, ale dźwiękiem, którym drga każda chwila życia...

 Każdy jest obcy, zanim stanie się bliski.

 To jest niestety niezaprzeczalna prawda, że zdrowy rozsadek cierpi tam, gdzie do gry wkracza miłość.

 Śmierć jest straszna, ale nie dla tych, którzy odchodzą, tylko dla tych, którzy zostają.

 To nie ból, lecz strach przed bólem zmusza człowieka do uległości.

 Czytając książki, chciała znaleźć się jak najdalej od samej siebie.