...ludzi najbardziej oburzają przywary, które są lustrzanym odbiciem ich własnych.

 To, za czym się tak tęskniło, bywa czasem, a nie miejscem.

 Bez bólu nie ma zdobyczy.

 Wszyscy ludzie są przyjaźni, jeśli nie prosisz ich o pomoc.

 Twoja praca to nie ty. Ilość pieniędzy, jaką masz w banku to nie ty.
Samochód jakim jeździsz, to też nie jesteś ty. Ani zawartość twojego portfela.
Ani nawet twoje pieprzone portki.

 Tylko dwie rzeczy są nieskończone: wszechświat oraz ludzka głupota, choć nie jestem pewien co do tej pierwszej.

 Każda głupota, pozostawiona samej sobie, rodzi głupotę jeszcze większą.

 (…) często najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam odchodzić – nieraz na zawsze.

 Warto było cię spotkać, aby się dowiedzieć, że istnieją takie oczy jak twoje.

 Muszę być silna. I nic poza tym.

 Słowa, których używamy, mówią o nas więcej niż nasze ubranie.