
Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego ...
Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.
Życie ludzkie jest pytaniem, a nie odpowiedzią.
Miłość ponoć przenosi góry, może poruszyć z posad świat, jest wszystkim, czego nam potrzeba, ale zawodzi w zderzeniu z realiami życia.
Przyszłość to przyszłość. Sama o siebie zadba.
Bo przeklinał naprawdę pięknie, jak wkurwiony Szekspir.
Biedny, kto gwiazd nie widzi bez uderzenia w zęby.
Zakłada się, że miejsca, w których żyjemy, w końcu upodabniają się do nas.
Miłość jest ślepa, ale małżeństwo przywraca wzrok.
Dopóki się poruszasz- nie dopadną Cię
Miłość w swej prostej i nieśmiałej mowie,
Powie najwięcej, kiedy najmniej powie.
Ci, który nas kochają, tak naprawdę nigdy nas nie opuszczą.