
Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego ...
Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.
Bądźcie szaleni, ale zachowujcie się jak normalni ludzie.
Niestety, prawda niemal zawsze jest niedowcipna.
Wszystko się na tym świecie zmienia oprócz natury człowieka.
Mówią, że nadzieja umiera przedostatnia. Dłużej przeżywa tylko czarny humor.
Powtarzali, że płacz to nic złego, ale ja po prostu nie potrafiłam się rozpłakać.
Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.
Czasem stojąc z boku, widzi się więcej.
Czasem może aż za wiele.
Nikt nie ucieknie przed swym przeznaczeniem.
A może szczęście to jest coś, do czego możemy
tylko dążyć. I możemy właściwie nigdy go nie osiągnąć.
Choćby nie wiem co.
Miłość jest jak źródlana woda..
Gasi pragnienie przez całe życie.