[...] bałem się pogryzienia przez chorą na wściekliznę rzeczywistość, strzaskania iluzji, romantyzmu utopionego w ostatnich złotówkach, dylematach - cola czy chleb.
Dobrzy szpiedzy nie pracują tylko dla pieniędzy - dla pieniędzy pracują tylko źli szpiedzy, a tych Amerykanie mają kilka dywizji.
Po co żyjesz na tym świecie, jeżeli nic ci z tego świata nie smakuje?
I kiełek najmniejszy dowodzi,ze śmierć naprawdę nie istnieje.
Młodość mami obietnicą szczęścia, lecz potem człowiek zderza się ze smutną rzeczywistością.
Nie tak szybko. Najlepsze jeszcze przed nami.
Miała na myśli deser. Tak samo można podchodzić do życia.
Być może dlatego tak cenimy ciszę i spokój: za ich przelotność. Bo są przelotne. Jak życie.
Jeśli jednak szczerość ma oznaczać wyrzeczenie
się własnego "ja", to jest to szczerość porażki.
Nie da się utrzymać fałszywej fasady w nieskończoność. Wcześniej czy później pęknie, a zza niej musi wychynąć prawdziwy człowiek.
Niektórych ran na sercu
nie da się załatać, zostają
one w nim na zawsze, na wieczność.
Dopóki zwycięstwo jednych w klęsce drugich, dopóty żadna klęska nie jest ostatnia.
