[...] bałem się pogryzienia przez chorą na wściekliznę rzeczywistość, strzaskania iluzji, romantyzmu utopionego w ostatnich złotówkach, dylematach - cola czy chleb.
Zapominamy to, co chcemy pamiętać, a pamiętamy to, o czym chcielibyśmy zapomnieć.
Jak się cenisz, tak cię cenią.
We wszystkim, co nas spotyka, ukryty jest sens.
Nie trzeba nadawać rzeczom znaczenia, którego nie mają.
Świat, moi drodzy, na kumoterstwie i na pieniądzach stoi, trzeba tylko wiedzieć komu, ile i kiedy.
Przyłóż mu spluwę do głowy i rozchlap mój mózg na ścianie.
Ale nie obawiaj się, bowiem zazwyczaj widmo śmierci sprawia, że bardziej szanujemy życie.
- Charlotta zawsze robiła to, co mówiłem. Ty tego nie robisz. A to jest bardzo męczące. Ale też w pewien sposób zabawne. I słodkie
Dorosnąć znaczy okrzepnąć, zyskać równowagę, zdolność kontemplacji.
Śmierć, pragnienie śmierci pojawia się zawsze znikąd.
