Ludzie częściej marzą o powrotach niż o odjazdach.

 Dawno, dawno temu anioł konał we mgle.
Diablica uklękła nad nim i się uśmiechnęła.

 Życie jako palący się papieros, coraz więcej i więcej popiołu, aż w końcu tląca się starość i koniec, zostaje sam tylko martwy filtr.

 –A czym byliby ludzie bez miłości?
–GINĄCYM GATUNKIEM, odparł Śmierć.

 Łatwiej być samotną. Nienawidzę tego, ale tak jest łatwiej.

 [...] jestem bezradny, jestem jak organiczna definicja angielskiego słówka „pathetic", jestem jak podstarzały Donnie Darko,
jestem potencjalnym samobójcą z miłości
przez utopienie, jestem jak otwarta czakra, cieknący kran i krwawiący nos.

 "Nie ścigaj człowieka, który postanowił od Ciebie odejść. Nie proś, żeby został. Nie błagaj o litość. On pojawił się w Twoim życiu tylko po to, żeby obudzić w Tobie to, co było uśpione. Muzykę, z której nie zdawałaś sobie sprawy. Jego misja jest zakończona. Podziękuj mu i pozwól odejść. On miał tylko poruszyć strunę. Teraz Ty musisz nauczyć się na niej grać."

 Nic tak człowieka nie rujnuje jak brak wiary w siebie.

 Uczucia, które wzbudza pan we mnie, milordzie, są dalece niestosowne.

 Możesz się wściekać, ile chcesz, ale nic nie poradzisz na to, na co nic nie poradzisz.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.