Wielkie to brzemię sam dla siebie człowiek.

 Człowiek czasem ma już dość uciekania. Świat staje się bardzo mały, kiedy nie masz się gdzie podziać.

 Osobno jesteśmy niepełni,
lecz razem stanowimy całość.

 Przejdzie. Wszystko przechodzi.
Nie ma gorszego snu jak życie.
I też przechodzi.

 Może dziewięćdziesięciu dziewięciu na sto ludzi Cię zawiedzie, ale piękno świata tkwi w błędzie statystycznym.

 Życie należy do żywych, bez względu na to, jak bardzo tęsknimy za tymi, którzy odeszli.

 Teraz, kiedy już mogę umrzeć, warto żyć.

 Cierpienie jest częścią dorastania. Dzięki niemu się uczymy.

 Szczęście dziś matką, a jutro może być macochą.

 Kochać kogoś i być kochanym to najcenniejsza rzecz na świecie.

 Problem z obecnymi czasami polega na tym, że uczepiono się tej głupiej idei, iż można uciec od cierpienia.