Najstraszniejsze są równania z wiadomą, której nie chcemy przyjąć do ...

 Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.

 Miłość jest ślepa i dlatego obmacuje.

 Pewnego dnia straciła pamięć i zapomniała się obudzić.

 Kto czyta książki, żyje podwójnie.

 Nie można być konsekwentnym wtedy, gdy konsekwencja doprowadza do absurdu.

 Humor jest tym, co odróżnia nas od zwierząt.

 Nie żyję w sprzeczności ze sobą;wiodę życie,w którym istnieją sprzeczności.

 Nasze codzienne wybory kształtują rzeczywistość.

 Ból ciała pozwala mi przynajmniej zapomnieć o cierpieniu duszy.

 "– Czy opuścił Cię kiedyś ktoś, kogo kochałaś?
– Owszem. Zawsze ktoś kogoś opuszcza. Czasem ten drugi cię ubiegnie.
– I co wtedy zrobiłaś?
– Wszystko. Wszystko, ale to nic nie pomogło. Byłam strasznie nieszczęśliwa.
– Długo?
– Tydzień.
– To niedługo.
– Cała wieczność, jeśli się jest naprawdę nieszczęśliwym. Każda cząstka mojej istoty tak była nieszczęśliwa, że kiedy tydzień minął, wszystko się wyczerpało. Moje włosy były nieszczęśliwe, skóra, łóżko, nawet suknie. Nieszczęście wypełniło mnie tak całkowicie, że nic poza nim nie istniało. A kiedy nic już nie istnieje, nieszczęście przestaje być nieszczęściem, bo nie ma go z czym porównać. I wtedy następuje kompletne wyczerpanie. I wtedy to mija.
Powoli zaczyna się żyć na nowo."