Ludzie są jak płatki śniegu, każdy jest inny....

 Zapamiętajcie pieśń moją, bo gdy mnie już nie będzie wszystkie pieśni umilkną na wieki.

 Gdy się kogoś kocha, trudno zamknąć drzwi optymistycznym nadziejom.

 Młodość jest potwornie ciężkim przypadkiem i chyba nie ma nikogo, kto by z tego wyszedł bez powikłań.

 Co to jest miłość? To spacer podczas bardzo drobniutkiego deszczu. Człowiek idzie, idzie i dopiero po pewnym czasie orientuje się, że przemókł do głębi.

 Miłość ponoć przenosi góry, może poruszyć z posad świat, jest wszystkim, czego nam potrzeba, ale zawodzi w zderzeniu z realiami życia.

 Bez cierpienia nie rozumie się szczęścia.

 Od problemów nie należy uciekać, tylko je rozwiązywać.

 Życie jako palący się papieros, coraz więcej i więcej popiołu, aż w końcu tląca się starość i koniec, zostaje sam tylko martwy filtr.

 To szansa jedna na milion, ale może się udać.

 Człowiek ma swoje miejsce w życiu. Nie powinien pchać się tam, gdzie go nie brakuje.