Coś, co jest naprawdę piękne, może powstać z błędu.

 Nie wiem jak udało nam się tak oddalić. Chyba jeszcze wczoraj mogliśmy coś ocalić.

 Jeśli jednak szczerość ma oznaczać wyrzeczenie
się własnego "ja", to jest to szczerość porażki.

 Barwa jest cierpieniem światła.

 Widać po słowie co u kogo w głowie.

 Czego oczy nie widzą, o to serce nie boli, czego uszy nie słyszą, to ich nie oburza.

 Lepiej pozostawić czasem rzeczy samym sobie.

 „Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej nocy nie wytrzymałem, chwyciłem ją za ramiona i potrząsałem nią z całej siły. Pobladła,wyglądała, jakby miała się za chwilę pokruszyć. „Dlaczego płaczesz?!” „Nie mogę znieść twojej rozpaczy, twojego szlochu. Nie wytrzymam tego dłużej!”. Byłem wściekły, że zostawia mi tylko swoje ciało, że coraz mniej wiem o jej myślach, że zamyka przede mną duszę. Chciałem wejść w jej głowę. Chciałem, żeby myślała tylko o mnie. „Chodź, dam ci rozkosz” – szeptałem jej do ucha – „Dam ci zapomnienie”. „Dam ci niebo”. Nie broniła się (...)”

 Oświecać trzeba nawet tych, którzy wolą siedzieć w ciemnościach.

 Gwiazdy świecą dziś dla ciebie.

 "Nie wiedzieć" to "żyć w zagrożeniu".