Róże są jak ludzie: pozwalają się kochać, ale czasem ranią ...

 - Dziękuję panu za wszystko. Zwłaszcza za zaufanie, jakim mnie pan obdarzył.
- Za to się nie dziękuje. Tego się nie zawodzi.

 A ty napisz podanie do muzeum osobliwości, żeby przyjęli na manekina.

 Czy możesz zranić kogoś, kto nic nie czuje?

 Jego słowa to moja zguba, przywodząca mnie nad skraj przepaści.

 To, co złe, nigdy samo
nie mija. I to nie jest
niczyja wina.

 Ludzie jako całość na długo nie mogą być dobrzy, zło znów się podkrada i nas zatruwa.

 ...Wszystko, co można dostać za pieniądze, jest tanie.

 Często popularność człowieka za życia objawia się po jego śmierci.

 Czasem piękne rzeczy pojawiają się w naszym życiu znikąd. Nie zawsze je rozumiemy, ale musimy im zaufać.

 A co jeśli jest psychopatą, który wciska kocięta do bankomatów?