Jesteś moją ulubioną osobą we wszechświecie.

 Żyję tobą, Sky – mówi przy moich ustach. – Tak bardzo tobą żyję.

 Oto lekcja, jaką daje krew. Przerażała, po czym przynosiła ukojenie. Człowiek widział w niej znak zniszczenia i znak powstania, znak swego kresu i swego początku. A wreszcie odkrył w niej, we wspaniałym porywie serca i wzlocie umysłu, to, czym w rzeczywistości jest: życie.

 Kocham ciebie, i zamierzam dopilnować obietnicy, którą mi złożyłeś. Jeśli wrócisz, wyjdę za Ciebie. Jeśli nie dotrzymasz słowa, złamiesz mi serce.

 Na całym świecie ty jesteś tą, którą kocham najbardziej.

 I jak tu nie być optymistą, gdy moi wrogowie okazali się takimi świniami jak przewidywałem.

 Próbujemy poprawić życie innym, a sami nie ogarniamy własnego.

 Być zamordowanym to przecież dla króla śmierć naturalna.

 Po drugiej stronie chmur zawsze jest czyste niebo.

 W górach chodź zawsze tak, aby nie gubić znaków.

 A może nie trzeba mówić? Może trzeba coś zrobić?