Ale to już los wszelkiej dialektyki - kto wojuje pojęciami, ...
Ale to już los wszelkiej dialektyki - kto wojuje pojęciami, od pojęć ginie.
Lubie być zakochany. To jakby oddawać część samego siebie.
Iskry uniosły w górę ich prawdy i kłamstwa.
Zawsze powtarzałem, że jest w nim więcej niż wzrok potrafi dostrzec.
-Świergotku - Puścił moją rękę i ujął mą twarz w dłonie. Podniósł ją i spojrzał mi w oczy. - Świergotku, nie odrzucaj mnie. Nie zniosę tego.
Jesteś moim ptakiem - mówię. - Jesteś moim ptakiem i pomożesz mi odlecieć.
Jękły głuche kamienie. Ideał sięgnął bruku.
Boli mnie całe moje istnienie.
Są w życiu chwile, gdy myśli się, że już gorzej być nie może. Wtedy właśnie okazuje się, że jednak może.
Zobaczyła siebie samą, biegnącą boso nad brzeg morza, z twarzą jaśniejącą szczęściem i sercem śpiewającym z radości.
Artyści zawsze czują się niezrozumiani. Ale właśnie dlatego są tak szczególni.