Ale to już los wszelkiej dialektyki - kto wojuje pojęciami, ...

 Lubie być zakochany. To jakby oddawać część samego siebie.

 Iskry uniosły w górę ich prawdy i kłamstwa.

 Zawsze powtarzałem, że jest w nim więcej niż wzrok potrafi dostrzec.

 -Świergotku - Puścił moją rękę i ujął mą twarz w dłonie. Podniósł ją i spojrzał mi w oczy. - Świergotku, nie odrzucaj mnie. Nie zniosę tego.

 Jesteś moim ptakiem - mówię. - Jesteś moim ptakiem i pomożesz mi odlecieć.

 Jękły głuche kamienie. Ideał sięgnął bruku.

 Boli mnie całe moje istnienie.

 Są w życiu chwile, gdy myśli się, że już gorzej być nie może. Wtedy właśnie okazuje się, że jednak może.

 Zobaczyła siebie samą, biegnącą boso nad brzeg morza, z twarzą jaśniejącą szczęściem i sercem śpiewającym z radości.

 Artyści zawsze czują się niezrozumiani. Ale właśnie dlatego są tak szczególni.