
Rozpamiętywanie żalów to jak jazda samochodem, który ma tylko wsteczny ...
Rozpamiętywanie żalów to jak jazda samochodem, który ma tylko wsteczny bieg.
Czy choćby najmniejsze osiągnięcie warte jest radości, jeżeli jego zdobyciu nie towarzyszyły ból i łzy?
Fatalne jest to, że człowiek coraz to osiada na jakieś mieliźnie. Domu, pracy, przyzwyczajeń...
Głupio rezygnować z leczenia tylko dlatego, że zastrzyki są bolesne.
A więc nie masz w sercu nikogo, ani kobiety, ani mężczyzny, ani dziecka. To tak jak byś nie żył.
Ludzie nie mogą ot, tak sobie chodzić po świecie i zabijać tylko dlatego, że nie podoba im się, co robią inni.
Nic nie jest bardziej okrutne od serca z krwi i ciała, gdyż takie serce wie, co człowiekowi sprawi ból.
Ludzie przychodzą, ludzie odchodzą. Wiemy o tym, ale za każdym razem, gdy się to zdarza, jesteśmy zaskoczeni. To jedyna rzecz w naszej egzystencji, której możemy być pewni, ale często łamie nam serce.
Bo cokolwiek usłyszysz, twoja paranoja użyje tego przeciwko tobie.
Strach czyni z człowieka egoistę.
Jedzenie mnie zabija, niejedzenie również.
Więc co mam zrobić?