Prawdziwe szczęście nie ma przyczyny. Jesteś szczęśliwy bez żadnej racji.

 Zjadam krowie mózgi.

 W ciele pełnym słodkości zła myśl nie zagości!

 I znowu - trach! Sprężyna pęknięta, nici poplątane, w głowie ciemność.

 Nauczyłem się kochać tajemniczość.
Ona jedna chyba może życie nasze uczynić niezwykłym i cudownym.

 Zauważam, że im jestem starszy, tym mniej lubię mówić. Zwłaszcza że ludzie dużo mówią, ale nie rozmawiają, nie wymieniają myśli, tylko paplają. To męczące. I nie spotykają się ze sobą, tylko powtarzają: "Dobra, to jesteśmy w kontakcie". Każdy jest gdzieś w sobie. Wymieniają komunikaty.

 Nie czuje się ani szczęśliwa, ani nieszczęśliwa i tego nie może dłużej znieść.

 Ale kiedy śmierć jest wszystkim, co ci zostało, to smutne, nieważne, jak się ją przedstawi.

 Moja twarz jest ze szkła i chciałabym, żeby ktoś się o nią skaleczył.

 Czas ucieka, wieczność czeka.

 Nie stać go na wymyślenie niczego więcej. Żyje opętany obrazem samego siebie, jaki stworzył na własny użytek.