Dzielenie się opowieściami o tych, co odeszli, pozwala nam zatrzymać ...

 A w czasach pogardy ten, kto jest sam, musi zginąć.

 Jej twarz miała urodę łopaty do odgarniania śniegu.

 Jeśli będziesz siebie cenić, nikt nie będzie próbował po tobie deptać.

 Poranne światło wibrowało w pokoju jak kurz, jak nieznośne przypomnienie o dniu, który był przed nią. Cały długi dzień. Całe życie.

 I coraz większa była/nad moim dniem wieczność.

 Całe zło pochodzi od żywych. Martwi są nastawieni pokojowo.

 Od nadmiaru można oślepnąć. Dlatego zdarza się, że chodząc pod ugwieżdżonym niebem, nie widzimy ani jednej gwiazdy.

 Śmierć nie człowiek - może się zmiłuje...

 Mijaj zdrów otwarte okna!

 Coś we mnie pamięta i nie zapomni.