Każdy umiera, lecz nie każdy żyje.

 Czy istnieje skala bólu? on wypełnia nas do granic wytrzymałości, a jednak go znosimy.

 Co ma być to będzie, a jak już będzie to trzeba się z tym zmierzyć.

 Język traktuj jak tłumacza, nie ufaj mu zbytnio.

 Życie polega na poszukiwaniu i tęsknocie.

 Ludzie są samotni na ziemi - w tym tragizm.

 Zakłada się, że miejsca, w których żyjemy, w końcu upodabniają się do nas.

 Oddycha się tu melancholią bardzo szczególną, melancholią krańców świata.

 Jedni mają życie, inni mają muzykę.

  Przez kilka kolejnych dni odkrywam, dlaczego za symbol miłości uznaje się serce. Naukowo rzecz biorąc, kocha się przecież mózgiem.
A jednak nikt nie rysuje pofalowanych półkul mózgowych, gdy jest zakochany. Teraz wiem dlaczego. Bo gdy się cierpi z miłości, naprawdę boli w klatce piersiowej.
To jest prawdziwy, fizyczny ból.
Albo może raczej okropny ciężar.

 Jeśli skradnę wam w ciemności całusa, to nic wielkiego. Zrobię to, ponieważ was kocham.