Znać swoją drogę - to jedno, a iść nią - ...

 [...] a tęsknota za tym, czego nie można mieć, prowadzi do nieszczęścia i szaleństwa.

 (...) czas zawsze odbiera pamięć swoim świadkom.

 Można pojechać daleko, lecz nie ucieknie się od samego siebie. Tak jak od cienia.

 Zajrzawszy w pustkę własnego losu, trudno brnąć dalej.

 Jesteśmy opuszczeni jak zabłąkane dzieci w lesie.
Kiedy stoisz przede mną i patrzysz na mnie, co
wiesz o moich bólach i co ja wiem o twoich?
A gdybym padł przed tobą na kolana i płakał, i opowiadał, co wiedziałbyś o mnie więcej niż
o piekle, które ktoś określił ci jako gorące i straszne? Już dlatego my ludzie powinniśmy stać naprzeciw siebie tak zamyśleni i współczujący,
jak przed wejściem do piekła".

 Kto chce żyć, musi trzeźwo patrzeć na świat...

 Nie czekaj,aż inni dadzą Ci szczęście. Będziesz czekać wiecznie.

 Lekcja, której nie towarzyszy ból, niczego cię nie nauczy

 Chciałem, żeby całowała mnie tak jak ja ją – chciwie, zachłannie, jak człowiek głodny, nienasycony [...]. Chciałem, by oddawała mi każdy pocałunek, ale też każde muśnięcie ust, oddech przy szyi i każde przytulenie. Od pewnego czasu miałem jednak wrażenie, że oddaje mi coraz mniej, czasami byłem wręcz pewien, że jest już najbardziej zadłużoną dziewczyną na świecie.

 Człowiek robi, co może, i żyje, jak się da, a reszta jest w ręku Boga.