Prawda leży pośrodku - może dlatego wszystkim zawadza.

 Granice mojego języka wyznaczają granice mojego świata.

 Dorośli już tacy są. Lubią wygłaszać mądre teorie, choć sami nie do końca je rozumieją.

 Ci, którzy nie mają marzeń umrą z zima.

 Większość szuka w miłości wieczystej ojczyzny. Inni, ale bardzo nieliczni, wiecznego podróżowania. Ci ostatni są melancholikami, którzy muszą obawiać się zetknięcia z Matką-Ziemią. Szukają kogoś, kto uchroni ich od smętku macierzy.

 Człowiek uczy się na błędach wtedy, kiedy wie, że je popełnia.

 - Dobrze. Nie ufasz mu, prawda?
- Nikomu nie ufam. Ani jemu. Ani tobie. Nikomu.
- To może uda ci się pozostać przy życiu.

 Zapamiętajcie pieśń moją, bo gdy mnie już nie będzie wszystkie pieśni umilkną na wieki.

 Jest wiele rzeczy, których nie chcemy wiedzieć o ludziach, których kochamy.

 Jak jesteś astronautą, pozdrów nasze ego tam!

 W ciemności ogień płonie jaśniej.