
To moje życie, nie twoje. Sama piszę instrukcję obsługi.
To moje życie, nie twoje.
Sama piszę instrukcję obsługi.
Klasyka: to książki, które ludzie chwalą, ale których nie czytają.
...życie kończy się wtedy, kiedy nie masz do kogo powiedzieć: Pamiętasz?
Samotność to balsam nieoceniony dla mego skołatanego serca.
Ludzie o ciasnych umysłach zawsze atakowali to,
co nie mieściło się w granicach ich pojmowania.
Wbrew pozorom mam odrobinę delikatności i jej używam.
Zasługujemy tylko na to, na co zapracujemy.
Czas zmarnowany nie istnieje we wspomnieniach.
Przeżyłam, bo kiedyś ktoś mi pomógł. - Peeta kieruje spojrzenie na butelkę w moich dłoniach, a ja już wiem, że on również pamięta ten dzień".
Słowa to ptaki, które wzbijają się do lotu i pokazują nieprzyjacielowi, gdzie się ukrywasz.
Żałowanie niczego nie odmieni.