
Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.
Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.
- Rose jest twarda. Poradziłaby sobie.
- Nie widziałeś, jak cierpiała – odparła z uporem. –
Płakała.
- I co z tego? Wszyscy czasem płaczą. Ty również.
- Ale nie ona.
Jaka to oszczędność czasu- zakochać się od pierwszego wejrzenia.
Uczucia utleniają się jak metale, a z czasem stają się szorstkie i zardzewiałe
Przekonanie o własnej wyższości stanowi niezłą ochronę przed rzeczywistością.
Kiedy śmierć nie chce do kogoś przyjść, daje mu na to zawsze namacalne dowody.
Ja wolę zginąć na swój sposób, niż żyć i cieszyć się na wasz.
Przyjedź!
Wszędzie tam, gdzie Cię nie ma jest mi Ciebie za dużo.
To zawsze błąd mieć rację zbyt wcześnie.
Nie boję się samotności... Boję się żyć złudzeniami, widzieć świat takim, jakim go sobie wyobrażam, a nie takim, jakim jest naprawdę.
Płacz w towarzystwie przynosi większa ulgę niż płacz w samotności.