Duma doprowadza do upadku.

 Nie można kogoś ładnie opuścić.

 Bij, póki cię nie pobiją.

 Dlaczego Bóg na najlepszych zsyła chorobę albo smutek, albo inne dolegliwości?
Bo przecież i na wojnie niebezpieczne rozkazy otrzymują najdzielniejsi.

 Nic nie możemy na to poradzić, że stwarzając czas - niszczymy siebie.

 Jak Pan Bóg chce kogo ukarać, to mu najpierw rozum odbiera.

 Często ceną szczęścia jesteśmy my sami.
Chodzi o to, aby ofiarować siebie, zrezygnować
z własnego życia, dać je w ofierze, ale nie
z ciężkiego obowiązku czy fanatyzmu,
ale lekko, ochoczo, z miłości.

 Małe troski są wymowne. Wielkie milczą.

 Życie jest jak domek z kart ustawiony na huśtawce lub na rozpędzonej górskiej kolejce.

 Pamiętaj: nigdy nie jedź szybciej, niż twój Anioł Stróż może pofrunąć.

 Nigdy nie jest za późno ani za wcześnie. Jest dokładnie wtedy, kiedy trzeba.