Nadzieja bierze mnie w ramiona i trzyma w swoich objęciach, ociera mi łzy i mówi, że dziś, jutro, za dwa dni wszystko będzie dobrze, a ja jestem na tyle szalona, że ośmielam się w to wierzyć.
A ja myślałem, że to śmieci,
Że to gówno z nieba leci,
A to Sowieci! Sowieci!
Kryj się, kryj!
Trudniej umrzeć, kiedy już jest się martwym.
Zwątpiwszy w miłość i cnotę, zostaje jeszcze rozpusta.
Usłyszałem uśmiech w jej głosie...
Było grubo po północy, gdy kładąc się do łóżka powiedział służącemu.
- Uważasz, Ignacy, baby to mogą świat do góry nogami przewrócić, bo trzymają z diabłami...
- I pewno - potwierdził Ignacy.
Miłość i logika są jak słońce i księżyc. Kiedy jedno wschodzi drugie zachodzi...
To takie smutne, gdy książka się kończy.
Piętnaście minut po czwartej wszystko wydaje się możliwe. Absolutnie wszystko.
Jeśli będę się darł jak niemowlak, ruszcie mi na ratunek.
Tyle ciepła między nami, tyle moich spokojnych "nie wiem"...
