I czemu ludzki umysł przechowuje równie zdumiewające strzępy bezużytecznych śmieci?

 Dusza to nic innego jak my sami.

 Każdy normalny człowiek
od czasu do czasu ma
ochotę kogoś zabić.

 Nadmiar smutku się śmieje. Nadmiar radości płacze.

 Życie jest snem, a śmierć przebudzeniem.

 Jeżeli przez całe życie kierujesz się zasadami i przegrasz, to po co ci takie zasady?

 Stworzyłem wszechświat, ale proszę, nie wiń mnie za to. Bolał mnie brzuch.

 Na tym pieskim świecie nic nie jest funta kłaków warte, jeśli nie możemy się tym dzielić z drugą osobą.

 Dusza jest okrętem, rozsądek sterem, a prawda portem.

 Był zdecydowany. Był silny. Był więc bardzo jakiś, nawet za bardzo jakiś. Nie wiedział, czym jest wyrzeczenie się kontroli nad samym sobą, nad tym, czym się jest. Nie miał pojęcia, czym jest ta cudowna rezygnacja, abdykacja, wyrzeczenie się władzy nad własnym znaczeniem, własną wartością, własnym życiem.

 -Nie jestem patentowanym idiotą.
-Brak patentu nie dowodzi inteligencji.