Molo – rozczarowany most.

 Pogardzam wszystkimi i mam wstręt taki do hołoty umysłowej, że rzygam.

 Z Kalem było inaczej. On nie tylko patrzył , on widział. Jak nikt nigdy.

 Rzeczy, które mają znaczenie, zostają z nami, przenikają naszą skórę.

 Nie można być szczęśliwym, póki się nie zrozumie, że życie jest smutne.

 Człowiek nie może przecież oprzeć
swego życia na czymś nieokreślonym,
na niepewności albo na kłamstwie, gdyż
takie życie byłoby nieustannie nękane przez
lęk i niepokój. Można zatem określić
człowieka jako tego,który szuka prawdy.

 Nie, nie ma żadnej nadziei. Naprawi mnie tylko mogiła.

 Jeśli z czegoś się świadomie rezygnuje, to nie może być mowy o frustracji.

 Tu widzę, jak pięknie rośnie moja trumna, zobacz no te sosny.

 Dobro czy zło jako takie są równie rzadkie, jak czysta czerń czy biel w przyrodzie.

 Wybaczając, stajemy się gotowi
do tego, by pozwolić sobie i innym na bycie po prostu ludźmi.