(...) a radość to trofeum szczęścia, łup wyrwany życiu.

 Nieważne, co ona robi. Liczy się to, co ja robię.

 Później bywa zwykle za późno.

 Czasami wydaje się, że wszechświat chce zwrócić na siebie uwagę.

 Żadna wielka miłość nie umiera do końca. Możemy strzelać do niej z pistoletu lub zamykać w najciemniejszych zakamarkach naszych serc, ale ona jest sprytniejsza - wie, jak przeżyć.

 Są obszary, które muszą pozostać ciemne. Ani niewyraźne, ani ignorowane, po prostu nieoświetlone słowami.

 Moja piękna, moja Isobel. Moja miłości. Prosiłaś, bym czekał. Więc czekam. Bo wiem, że to wszystko jest tylko snem. A kiedy ze snu się zbudzimy, znowu Cię zobaczę.

 Zrozumiesz, kim jesteś dzięki temu, kim byłeś.

 Los to koło, które toczy się bez naszego udziału.

 Trudno wiedzieć wszystko o najbliższych, nawet tych, których najbardziej kochasz.