Prawda nie zawsze czyni wolnym. Czasami staje się ciężkim, samotnym ...

 Najgłupszy argument – jeśli nie można osiągnąć ideału, lepiej nic nie robić.

 Starają się tylko fujary. Twardziele robią co trzeba.

 Prawdziwe cierpienie mierzy się tym, co utraciliśmy

 Czy to tak trudno zapamiętać i wbić sobie do głowy raz na zawsze,
że diabelskie pałace są wzniesione rękami ludzi prawych, a piekielne ulice brukowane zacnymi intencjami?

 Nie pozostanie nikt, kto by pamiętał Arystotelesa lub Kleopatrę, a co dopiero ciebie. Wszystko, co zrobiliśmy, zbudowaliśmy, napisaliśmy, wymyśliliśmy albo odkryliśmy, pójdzie w zapomnienie, a to (...) zupełnie straci sens. Może ta chwila nadejdzie szybko, a może jest odległa o miliony lat, ale nawet jeśli przetrwamy śmierć naszego słońca, nie będziemy istnieć wiecznie. Był czas, gdy organizmy nie miały świadomości, i nadejdzie czas, gdy znów będą jej pozbawione. Nie myśl o tym, że zapomnienie jest nieuniknione. Wierz mi, że wszyscy tak robią.

 Trzeba się nauczyć ponosić porażki. Nie można stworzyć nic nowego, jeżeli nie potrafi się akceptować pomyłek.

 Wszyscy jesteśmy księżycami. Niektórzy tylko lepiej ukrywają swoją ciemną stronę.

 Jedyne, czego inni mogą się o tobie dowiedzieć, to to, co pozwolisz im zobaczyć.

 Wieczność bez ciebie będzie taka samotna...

 A więc tak nie mów. Gdy coś wypowiadasz, nadajesz temu moc.