Mógłbym trzymać Cię w ramionach całą wieczność ale to wciąż ...

 Życie samo w sobie jest niewyjaśnioną zagadką.

 Każda istota okazuje się wyjątkowa. Jeśli jest inaczej, to dlatego, że my tego nie dostrzegamy.

 Na początku stworzono wszechświat. Zezłościło to mnóstwo ludzi i zostało powszechnie uznane za błąd.

 Ojciec za pieprz życia uważał miłość w wielorakiej postaci.

 Drżała tam nuta śmiechu, ale śmiechu straszliwszego niż smutek, obojętnego jak uśmiech sfinksa, zimnego jak zamróz na drzewach, śmiechu, który miał w sobie grozę nieomylności.

 Nie do wiary, jak zmienia się człowiek kiedy się uśmiecha.

 Pamięć to coś naprawdę dziwnego. Szufladki ma wypchane kompletnie nieprzydatnymi, bezsensownymi rzeczami. A człowiek zapomina jedną po drugiej te ważne, naprawdę potrzebne.

 Czy róża pachniała by tak samo wspaniale, gdyby się nazywała ostem lub kapustą?

 Nawet jeśli ty straciłaś wiarę w marzenia, one wciąż wierzą w ciebie.

 Trudniej umrzeć, kiedy już jest się martwym.