Uczucia, które wzbudza pan we mnie, milordzie, są dalece niestosowne.

 Trzeba przywyknąć do tajemnic; takie jest życie.

 Trzeba czegoś więcej niż ludzki krzyk, żeby obudzić umarłych.

 Wiara to czyny. Jest się tym, co się robi, a nie tym, w co się wierzy.

 Zdajemy sobie sprawę, że przymus trwania przy życiu stanowi katorgę samą w sobie.

 Czasem lękam się, że jest za dobrze.

 Kobiety łakną bajki.

 Człowiek może patrzeć w gwiazdy, a równocześnie widzieć koniec swoich rzęs.

 Co było gorsze? Zwariować czy naprawdę podróżować w czasie? Chyba to drugie, pomyślałam. Na to pierwsze pewnie można brać jakieś tabletki.

 Człowiek jest ludzki w ludzkich warunkach.

 Jeśli cel przyświeca, sposób musi się znaleźć.