Ci, co upadli na dno, wiedzą, na czym stoją.

 Nienawidzę tych, którzy
sprawiają, że odczuwam
strach...

 Kiedy ludzie cię chwalą, nie kroczysz własną drogą.

 Jeśli nie będę żyła tak, jak tego chcę, śmierć nie będzie zbawieniem, lecz klęską.

 Całe życie czekamy na nadzwyczajnego człowieka zamiast zwyczajnych ludzi przemieniać w nadzwyczajnych.

 [...] pyta, czy to jest dla mnie jakiś problem. [...]
Nie, mówię, wszystko w porządku.
Przyłóż mi spluwę do głowy i rozchlap mój mózg na ścianie.
Naprawdę, mówię. Nie ma sprawy.

 Nie chcę, by naszą radość zmąciły wspomnienia dawnych nieszczęść.

 Albowiem w Babim Jarze zabijano dzieci, a w tej samej chwili mieszkańcy Berlina i Waszyngtonu dolewali sobie śmietanki do kawy, dziękuję, bez cukru.

 
Dobroć można niekiedy znaleźć w środku piekła.

 Tylko ludzie słabi na umyśle, nie chcą się poddać wpływom literatury.

 Nawet ściskając się w objęciach do bólu, nigdy nie staniemy się jedną całością.