Ponieważ [...] większość ran zadają nam najbliżsi, związek z drugim ...

 Prawda jest straszna, ale niewiedza jeszcze gorsza.

 Czasami nie trzeba czegoś widzieć, żeby wiedzieć, że istnieje.

 Czas leczy wszystkie rany, czy tego chcemy, czy nie. Czas oddala od nas to wszystko, a na samym końcu czeka na nas wyłącznie mrok.

 Tak już jest w życiu,
że największą przyjemność
musi zawsze popsuć coś przykrego!

 Małżeństwo to bardzo sprawiedliwe urządzenie: żona musi codziennie gotować, mąż musi codziennie jeść.

 Zakochany człowiek staje się samolubny i zaślepiony.

 Miłość jest często silniejsza od rozsądku (...). Jest ślepa na wszelkie niebezpieczeństwa.

 Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.

 Zobaczyć osobę, którą się kocha, choćby na krótko, jest już szczęściem.

 Mężczyzna, który usiłuje zrozumieć swoją żonę, jest na prostej drodze do rozwodu.