Za dużo chcemy ogarnąć rozumem. Powinniśmy pamiętać o sercu.

 Wszyscy ciągle znikają. Niektóre rzeczy nagle przestają istnieć, jakby zostały odcięte. Inne powoli rozpływają się jak mgła. I zostaje tylko pustynia.

 Zaraz, zaraz. Haymitch uśmiecha się do mnie jak psychopata.

 I owszem, wytrzymasz- wyszeptał.- Wytrzymasz wszystko.

 Wyjście zawsze się znajdzie, a jak nie, to trzeba je wybić. Chociażby łomem.

 Mówisz: "kocham". I chcesz, żeby twoje "kocham" trwało wiecznie.

 Trzeba zrozumieć, co się traci, żeby
strata w pełni do nas dotarła.

 Przeznaczenie nie wyznacza tego, co robimy
ani czym jesteśmy. Sami o tym decydujemy.

 Wybaczenie to jedno,

zapomnienie to coś
zupełnie innego.

 Człowiek sam sobie wykuwa los. Decyduje charakter, świadomość, wiara - nie ślepe i ciemne fluidy. Każde życie ludzkie, każda nasza przygoda jest trochę niejasna i tajemnicza. Obracamy się w świecie, który nie jest jeszcze całkowicie wyjaśniony. Ale tej jasności, jaka jest, wystarczy dla człowieka dobrej woli. (...) na próżno usiłowaliśmy zrozumieć wszystko. Życie nasze toczy się w półmroku. Prawdopodobnie wiele zagadek moglibyśmy jeszcze rozwiązać w sposób naturalny, ale zawsze pozostanie pewne minimum - nierozwiązalne. Tak zawsze.

 Nie można tak po
prostu przestać żyć.