Pamięci nie obowiązuje wzajemność.

 Zakłada się, że miejsca, w których żyjemy, w końcu upodabniają się do nas.

 [...] jeśli kogoś tak dręczą marzenia o życiu osiadłym, nigdy nie zapuści korzeni.
Tych ludzi przede wszystkim pociąga przygoda.

 Ogień i lód potrafiły w jakiś niewyjaśniony sposób ze sobą współistnieć.

 Przeszłość może czasem sprawić, że nie będziemy zauważać, co dzieje się wokół nas.

 Tak żyć nie można, nie wolno, a żyje się jednak - to straszne.

 Nie ma doskonałości na tym niedoskonałym świecie.

 Czasami najmniejsze rzeczy
zajmują najwięcej miejsca w twoim sercu.

 Nawet kamień pęka po długotrwałym deszczu.

 A jak najlepiej mógłby okazać męstwo?
Odchrząknął. Puścił ogonek. Stanął wyprostowany. - Dawno, dawno temu... - rzucił głośno w mrok. Wygłosił właśnie te słowa, ponieważ były to najpiękniejsze i najpotężniejsze słowa, jakie znał i samo ich wypowiadanie dodawało mu otuchy.

 Niech ta prawda doda ci odwagi - żadne cierpienie nie trwa wiecznie.