Przyzwyczailiśmy się do wojny, tak jak przystosowaliśmy się do chaosu ...

 Wiesz, co jest najgorsze, gdy żyje się w kłamstwie? To, że jeśli chcesz omamić innych, musisz uwierzyć w nie sama.

 Powiesz komuś, że nie żyjesz, a patrzą na Ciebie jakby zobaczyli ducha.

 Przeszłość jest niby krajobraz –
zaciera się, w miarę jak się oddalamy.

 Nic już nie będzie takie same.

 Matka powiedziała mi kiedyś, że samotnie nie da się przetrwać - a gdyby nawet jakoś się udało, to nikt nie chce takiego życia.

 Nigdy nie mów „nigdy”.

 Czego nie można zmienić, to trzeba polubić.

 
Mierzę czas według tego, kiedy jestem z Tobą albo ostatnio byłem z Tobą, albo kiedy znów będę z Tobą.

 Miłość dobrze się kończy, gdy się nie kończy.

 Zawsze powtarzam, że bezczynność osłabia ducha. Mózg musi być czymś cały czas zajęty. A jak się nie ma mózgu, to przynajmniej ręce.