Nie można toczyć bitew bez odnoszenia strat.

 Nie gniewem, lecz śmiechem się zabija.

 Jesteś tym, czym wierzysz, że jesteś.

 To nie koniec podróży.
Śmierć to tylko kolejna ścieżka,
którą wszyscy musimy podążyć.

 Czułam go w sobie i czułam jego dłonie na piersiach, na pośladkach, dotykał mnie tak, jak potrafi jedynie kobieta. Zrozumiałam wtedy, że jesteśmy dla siebie stworzeni, bo on potrafił stać się kobietą, tak jak ja mogłam stać się mężczyzną [...].

 Życie składa się z szeregu chwil, z których każda jest podróżą do kresu.

 Ból czyni cię silnym. Strata czyni cię potężnym.

 Jesteśmy tylko maleńkim płomykiem w wieczności.

 Ludzie
którzy mnie otaczają
są mi obcy
ludzie
którzy do mnie mówią
są niemi
ludzie
którzy mnie dotykają
nie są ludźmi
rozgrywa się dramat
mojej obecności
w tłumie

 Kto prosi, żeby mu ogolić brodę, nie gniewa się na zadrapanie.

 Za każdym razem dostawałem policzek od rzeczywistości. Od upartej, absurdalnej, powtarzającej wciąż swoje, przerażającej i niemożliwej do zaakceptowania, nie dającej się pojąć rzeczywistości.