Tak świt nam blaknie w światło dnia. Wszystko, co złote, ...
Tak świt nam blaknie w światło dnia.
Wszystko, co złote, krótko trwa.
Kiedy my się załamujemy, wszystko się załamuje.
Ponad gór omglony szczyt
Lećmy, zanim wstanie świt,
By jaskiniom, lochom, grotom
Czarodziejskie wydrzeć złoto!
Bo miłość bywa bolesna, zwłaszcza gdy człowiek wie, że nic z tego nie wyjdzie.
To nie tak, że boję się umrzeć. Po prostu nie chciałbym być w pobliżu, kiedy to się stanie.
Kocham cię. - Jej serce otworzyło się tak szeroko, że myślała, iż pęknie. Tyle radości. Tyle miłości. I cień strachu. Bo teraz już wierzyła w niemożliwe.
Może w życiu jest tak, że aby coś docenić, trzeba otrzeć się o stratę.
Kelner odszedł, powłócząc nogami i duszą.
Geniusz ma granice.
Obłęd - nie aż tak.
Całując go, skupiałam się tylko na tym,
żeby nie zapomnieć oddychać.
Czasem człowiek dokonuje w życiu wyboru, a czasem to wybór stwarza człowieka.