Nie można przygotować się na pożegnanie.

 Oczywiście wiem, że trzeba za coś żyć. Ale trzeba też żyć dla czegoś.

 Ludzi nie kocha się za to, że są doskonali, tylko pomimo to, że tacy nie są.

 Nie ma rzeczy, której nie dałoby się spenetrować.

 Tak to właśnie jest, częścią
wartości życia jest świadomość,
że możesz utracić wszystko, co
cię otacza.

 Czasem nie trzeba słów,
by wiedzieć, że coś się zmieniło.

 Była już zresztą prawie wolna - ale jeszcze niezupełnie, jeszcze nie wtedy.

 Czas to dziwna rzecz. Najbardziej przygniata tych, którzy mają go najmniej.

 Kiedy patrzysz na swoją matkę, masz przed oczami najczystszą miłość, jakiej kiedykolwiek zaznasz.

 Im usilniej bronisz kłamstwa, w tym większą wpadasz złość.

 Ile setek lub tysięcy wzajemnych muśnięć palcami potrzeba, żeby się kochać? Dlaczego w ogóle ludzie się kochają?