Nie możesz poświęcić swego życia dla innych. Musisz robić to, ...

 Stać się obserwatorem własnego życia znaczy uwolnić się od jego cierpień.

 Pozostał nam już tylko niesmak, po tych kłamstwach ukrytych w dyskretnych gestach.

 Dzieci trzeba pouczać publicznie, a żonę prywatnie.

 (...)"Wiecznosć nie sprawia,że zapomina się o stracie,ona tylko staje się znosniejsza."

 Dla nas nie ma szarości. Jest czerń i biel.

 Pamięć żarła mu duszę niczym potworna choroba.

 Człowiek niechętnie wierzy w
cudze cierpienie (jak gdyby ono
było jakimś zaszczytem)

 Bo byłby to pierwszy znany mi dowód, że niewiara ma jakąkolwiek moc.

 Przyjemnie jest od czasu
do czasu na kimś się nie zawieść.

 Wieczność to zbyt dużo czasu, żeby spędzić go samotnie.