Zakochiwałam się w nim tak, jakbym zapadała w sen: najpierw ...
Zakochiwałam się w nim tak, jakbym zapadała w sen: najpierw powoli,
a potem nagle i całkowicie.
Istnieję po to, by czytać książki.
Ludzie niczego nie boją się tak, jak własnej pamięci. A ze wszystkich ludzi na świecie ja się jej najbardziej boję.
A człowiek traci reputację, gdy musi komuś przypieprzyć.
- Mówisz, że chciałabyś wiedzieć, co jest z Tobą "nie tak". Cóż, Twoja przeszłość jest Twoją teraźniejszością i jeśli w niej nie pogrzebiemy, może się również stać Twoją przyszłością.
Tam gdzie rodzą się wątpliwości, nie ma bezpieczeństwa.
Nie ufam tym, którzy są przekonani, że mają wielu przyjaciół. To znak, iż nie znają ludzi.
Czas ucieka, wieczność czeka.
Tak jak my. My też jesteśmy fikcją.
Syty głodnego nie zrozumie.
Czemu ci straszno? Przecież nawet umierać lepiej, niż gnić za życia.