Wszyscy są zbyt zajęci zapominaniem o własnych chwilach wstydu, by ...

 Sztuka nigdy nie bierze się ze szczęścia.

 I rozpierała mnie duma, że jest mi wszystko jedno.

 Gdy cię mają wieszać, poproś
o szklankę wody. Nigdy nie wiadomo,
co się wydarzy, zanim przyniosą.

 W końcu przedstawienie bez publiczności nie jest nic warte.

 Praca jest u pewnych natur lekarstwem na każdą boleść.

 Gromadzi wspomnienia. Na później.

 Przygnębion, strapion i zgryzotą trawion, przez co zgryźliw i opryskliw.

 Zawsze powtarzam, że bezczynność osłabia ducha. Mózg musi być czymś cały czas zajęty. A jak się nie ma mózgu, to przynajmniej ręce.

 [...] szczęście jest egoistyczne i obywa się bez obcych.

 Wszystko zaczyna wyglądać inaczej, zupełnie jakbym wyszedł z jaskini Platona. Jest jasno i trochę kłuje - światło w oczy, a świat w serce.